02 mei Ondertussen bij de mensen thuis#5
‘Nu voel ik echt dat ik tijd heb. Maar toch ben ik niet heel happy, hoor.’
In aanloop naar Bevrijdingsdag elke dag een interview met een Arnhemmer: hoe ovebrug jij deze periode?
Hannah Ritzen (16) in Gulden Bodem
Hoe gaat het met je, in deze tijd?
‘Met mij gaat het wel goed. Maar ik vind het wel een beetje saai. Ik weet ook niet hoe het gaat in de toekomst. Mogen we weer naar school, mogen we weer sporten? Wat ik wel leuk vind, is dat ik veel meer doe dan in een normale school- of vakantieweek. Ik praat meer met mijn familie, met vrienden. Ik vind het ook wel een ervaring. Ik zat er over te denken: kunnen we dit nou vergelijken met 75 jaar geleden? Wel een beetje misschien, maar ook helemaal niet. We kunnen niet precies weten hoe het dat was en toen was er een avondklok en zo. We leven echt nog wel in vrijheid nu. En we weten waar we het voor doen. Daarom vind ik het niet erg om nu wat mínder vrijheid te hebben.’
Hoe ziet je ‘thuis’ er uit?
‘Ik woon met mijn ouders, zusje van veertien en kat. Mijn vader is docent. Vaak lig ik nog in bed als hij les moet geven en dan gaat hij heel hard praten. Dat is echt vervelend. En soms moet de wifi uit omdat hij geen goed internet heeft en zijn studenten niet kan verstaan. Maar ach…’
‘Ik mis het heel erg om mijn vriendinnen een knuffel te geven en op school te kletsen over onbenullige dingen. Ik mis het om samen dingen mee te maken’
Hoe overbrug jij? Waar word jij in deze periode blij van?
‘Ik doe heel veel verschillende dingen door elkaar heen. Gisteren heb ik een eigen kledingrek getimmerd. Ik werk in de tuin, ik puzzel met mijn ouders en zusje, ik ontwerp huizen online want ik wil later architect worden. En de andere helft van de tijd zit ik op de bank een serie te kijken. Het is de eerste keer in vier jaar dat ik, los van de zomervakantie, echt een vakantiegevoel heb. Ik ben gewend altijd te leren voor proefwerken die ik na vakanties heb. Of ik ben moe van school. Nu voel ik echt dat ik tijd heb. Maar toch ben ik niet heel happy, hoor. Ik mis het heel erg om mijn vriendinnen een knuffel te geven en op school te kletsen over onbenullige dingen. Ik mis het om samen dingen mee te maken. De online lessen vind ik vreselijk. Ik kan me totaal niet concentreren. Soms zet ik mij geluid uit zodat ik de docent niet meer hoor praten, want ik vind het echt lastig om te volgen. Maar als je dan een vraagt krijgt, ja… Ik maak de praktische opdrachten en probeer het daarmee te redden. Op school, in de klas, heb je echt heel veel lol. Ik mis het echt dat mijn lachspieren niet heel erg pijn van het lachen. Online zegt een docent ook wel eens wat raars. Maar ja, dan ga ik niet mijn vriendinnen bellen om te zeggen “oh, oh, wat deed hij raar”.’
Wat neem je uit deze tijd mee naar straks?
‘De wandelingen die ik ‘s-avonds maak met mijn moeder. Als het donker en stil is, lopen we vaak even door de wijk om te zien hoe andere mensen wonen. Ik vind het heel leuk om het daar over te hebben en mijn moeder zegt er grappige dingen over. Het wandelen in het donker vind ik heel rustgevend. En ik spreek nu ook vaker dan anders vriendinnen die van iets anders ken dan school, bijvoorbeeld een vriendin uit Doesburg. Dat vind ik heel gezellig. Daar wil ik wel mee doorgaan.’
Als we ‘alles’ weer mogen, met wie gaat u dan samen eten?
‘Het liefst met mijn vriendinnen van school. De kleine cirkel. En dan in de Food Hall in het centrum. Dan gaan we alleen maar praten over onbenullige dingen. Daar heb ik echt heel veel zin in.’