12 jan Sterke groei
Deze krantenfoto’s hingen vier jaar lang op het prikbord in mijn keuken. Nu de afscheidsspeeches en afsluitende interviews zijn geweest, gooi ik ze weg. The end of an era. Afgerond. Eind. Ex. Amen.
Ze hingen er omdat de sterke groei van die kinderen me raakte. Puur natuur, ik weet het. Dagelijks werk. Maar zo mooi. Kijk naar die kleine Sasha: ze is twee keer zo lang geworden. En Malia zwaait een stuk overtuigender.
In wat voor wereld zijn zij opgegroeid? In het laatste interview dat de Obama’s gaven voor het magazine People, kerstboom op de achtergrond, zegt Barack dat hij thuis weinig te vertellen had: ‘Tegen de avond nam ik de lift naar de tweede verdieping en daar was het een heel andere wereld. De hele dag door, wereldwijd, waren mensen geïnteresseerd in mijn gedachtegangen en mijn visie. Eenmaal boven bij de kinderen, deed ik er nauwelijks meer toe. Oh ja, pap, wat heb jij eigenlijk gedaan vandaag? Nou eh, ik heb met de minister-president van… Gaaaaap, laat maar.’
Als je dan naar die tweede verdieping bent gezoefd, zie je je kinderen. Twee grieten die opgroeien in het Witte Huis. Die huiswerk hebben, ziek zijn, voor de eerste keer ongesteld worden, niet weten wat ze aan moeten, jarig zijn, een vervolgopleiding kiezen, iemand worden… in de flanken van jouw presidentschap. Ondertussen.